Charakterystyka fizyczna różowego aksolotla
Różowy aksolotl to fascynująca amfibia, która zachowuje imponującą różnorodność cech fizycznych. Kolor ich skóry może różnić się od matowo-szarego przez brązowy do czarnego, w zależności od osoby. Jednakże, aksolotl albinos Mają jaśniejszy kolor – przez co ich skóra wydaje się różowa, zyskując popularną nazwę Różowy Aksolotl.
Te płazy nawet w wieku dorosłym wyglądają podobnie do olbrzymiej kijanki – jest to stan znany jako neotenia. Ponadto aksolotle mają szeroką głowę i mocne ciało krótkie i mocne nogi, każdy z czterema palcami z przodu i pięcioma z tyłu.
Siedlisko i dystrybucja
Aksolotle są mieszkańcy Xochimilco, system jezior i kanałów znajdujący się na południe od Meksyku. Siedlisko to było przedmiotem intensywnej działalności człowieka i ciągłej urbanizacji, co doprowadziło do drastycznego uszczuplenia zasobów tych zbiorników wodnych.
Aksolotle preferują obszary miękkiego błota i pokrywy roślinności wodnej, które zapewniają im miejsca do ukrycia. Utrzymują symbiotyczny związek z roślinami wodnymi, które dostarczają im tlenu i pożywienia w zamian za azot i dwutlenek węgla.
Zachowanie i karmienie
Aksolotl to płaz doskonale przystosowany do środowiska wodnego, który całe życie spędza pod wodą. Chociaż jest to płaz, nigdy nie przechodzi całkowitej metamorfozy, aby stać się stworzeniem lądowym. Zamiast tego przez całe życie pozostaje w stanie larwalnym i oddycha przez zewnętrzne skrzela. To jest powód, dla którego nosi przydomek „Wodny potwór”.
Zwierzęta te są żarłocznymi zjadaczami, które żywią się różnymi małymi zwierzętami i roślinami. Ich dieta obejmuje owady, robaki, małe ryby i skorupiaki, a także różnorodną roślinność wodną.
Rozmnażanie i życie aksolotli
Aksolotle są fenomenalne regeneratory, właściwość, która wywołała duże zainteresowanie naukowe. Wiadomo, że mają zdolność regeneracji utraconych kończyn, w tym ważnych części serca i mózgu. To fascynujące zjawisko biologiczne doprowadziło do wzmożenia badań mających na celu zbadanie możliwych zastosowań w medycynie człowieka.
W naturze sezon lęgowy aksolotli przypada na cieplejsze miesiące, od marca do czerwca. W tym czasie samce składają na dnie jeziora woreczki z plemnikami, które samice zbierają podczas przechodzenia.
Stan zachowania
Niestety, populacja aksolotla na wolności spada, głównie z powodu zanieczyszczenie wody oraz redukcja jego siedlisk w wyniku urbanizacji. Chociaż nadal można je spotkać na niektórych obszarach, według Czerwonej Księgi IUCN aksolotle są obecnie gatunkiem zagrożonym.
Su konserwacja Stało się priorytetem dla samorządów lokalnych i organizacji zajmujących się ochroną przyrody, podlegając ochronie na mocy prawa meksykańskiego. Lokalna ludność również odegrała kluczową rolę w jego zachowaniu, oczyszczając jeziora i walcząc z nieplanowaną zabudową.